Ferill 98. máls. Aðrar útgáfur af skjalinu: Word Perfect.
1990–91. – 1060 ár frá stofnun Alþingis.
113. löggjafarþing. –
98
. mál.
Ed.
687. Breytingartillögur
við frv. til l. um meðferð opinberra mála.
Frá allsherjarnefnd.
Við 9. gr. Orðin „ef hann lætur ekki skipast við aðvörun“ í 2. málsl. falli brott.
Við 15. gr. Við niðurlag 1. mgr. bætist: eða tekin upp á myndband.
Við 20. gr. Í stað 2. málsl. fyrri málsgreinar komi tveir nýir málsliðir er orðist svo: Birting á ákæru, fyrirkalli, dómi eða úrskurði skal fara fram fyrir þeim manni sjálfum, sem í hlut á, ef þess er kostur, en ella lögmanni hans samkvæmt umboði eða öðum lögráða manni sem hefur fengið skriflegt umboð frá honum til að taka við birtingu. Kvaðningar og aðrar tilkynningar má birta á heimili eða dvalarstað þess sem þeim er beint að ef hann hittist ekki sjálfur fyrir.
Við 26. gr. Orðin „og gefur honum fyrirmæli um framkvæmdir í því efni“ í niðurlagi 2. mgr. falli brott.
Við 29. gr. Við 3. mgr. bætist nýr málsliður svohljóðandi: Sé hæstaréttarlögmanni falið að sækja mál fyrir Hæstarétti nefnist hann saksóknari og hefur skyldur sem slíkur.
Við 59. gr. Síðari málsliður 4. mgr. orðist svo: Dómari getur þó ákveðið að samprófa vitni við sakborning og aðra ef á greinir.
Við 87. gr. Á eftir orðinu „umráðamaður“ í 1. málsl. 1. mgr. bætist við: og eiginlegur notandi.
Við 115. gr. Í stað orðanna „innan 2 mánaða frá málalokum fellt gerðina úr gildi“ í niðurlagi 6. mgr. komi: innan mánaðar frá því að honum barst vitneskja um þau fellt gerðina úr gildi, enda sé þá ekki liðið ár frá málalokum.
Við 119. gr. Við 1. málsl. 2. mgr. bætist: að mati dómara.
Við 120. gr. 3. mgr. orðist svo:
Birting ákæru og fyrirkalls skal hafa farið fram innan fjögurra vikna frá útgáfudegi ákæru, nema sérstakar ástæður hamli birtingu. Ákærði skal spurður hvort hann óski eftir verjanda og þá hverjum ef því er að skipta. Skal afstöðu ákærða getið í vottorði um birtinguna. Ákærði getur þó frestað að taka ákvörðun um verjanda þar til málið er þingfest.
Við 124. gr. Í stað orðanna „má gefa honum“ í 1. málsl. 1. mgr. komi: má ákærandi gefa honum.
Við 128. gr. 1. mgr. orðist svo:
Komi fram frávísunarkrafa við þingfestingu máls eða í þinghaldi skv. 127. gr. gefur dómari ákæranda og ákærða kost á að tjá sig um málið. Dómari tekur afstöðu til kröfu um frávísun málsins með úrskurði.
Við 132. gr. Við c-lið bætist: nema ákærandi telji rétt vegna almannahags að halda málinu áfram.
Við 160. gr. 1. mgr. orðist svo:
Í dómi í opinberu máli getur Hæstiréttur dæmt héraðsdómara í sekt, sem renni í ríkissjóð, fyrir drátt á máli og önnur glöp í merðferð þess, enda hafi honum verið stefnt í því skyni.
Við 193. gr. bætist nýr málsliður svohljóðandi: Þó skulu 1. og 3. mgr. 29. gr. öðlast þegar gildi við birtingu laga þessara og falla þá um leið úr gildi ákvæði 1. mgr. 79. gr. og 181. gr. laga um meðferð opinberra mála, nr. 74 21. ágúst 1974.
